bukas na talaga

july 14. bukas yun..medjo advance ang blog post na ito, hehehe. hindi ang pagiging excited ang dahilan (promise!), kasi naman baka matagalan pa bago ko mabuksan muli ang aking minamahal na "patapon." kaya ayun, ngayon ko na lang gagawin.

bukas, opisyal na magsisimula ang bago kong trabaho. hindi ko man alam kung saan mapupunta ang pagsisimulang ito, handa pa rin akong harapin ang bukas. syempre naman, lahat naman ng tao kelangang dumaan sa simula. mataas man ang katayuan mo ngayon, sigurado akong sa baba ka rin nagsimula. (maliban na lang kung may halong pamumulitika ang kasaysayan ng buhay mo, alam kong alam mo na kung ano ang gustong iparating ng mga letrang ito).

totoo naman kasi eh. minsan, kahit gustong-gusto mo nang gumalaw sa pantay at walang lamangan na mundo, patuloy pa rin itong ipagkakait ng mga taong walang inatupag kundi ang kanilang mga sarili. sa huli, parang sila na lang ang gumagawa ng takbo ng buhay mo. pero hindi ako papayag. buhay ko ito, at ako ang kelangang sumulat ng nobela ko. sa ngayon, hahayaan ko na lang silang gawin ang gusto nila. sana samahan mo ako sa layuning mapatunayan sa kanila na kahit na hindi mo hinahaluan ng pamumulitika ang buhay mo, pwede ka pa ring magtagumpay.

alam kong marami na ang nakagawa ng ganun, kaya lang pilit nagbubulag-bulagan ang iba para mapadali lang ang sistema. ikaw, san ka nakatayo ngayon? taas-noo mo bang masasabing sariling sikap mo lang ang lahat?

my alphabet

may bago akong mundo ngayon...oo, kaya naman namimiss ko na ang magsulat.

nakakamiss din na bumangon sa kalagitnaan ng kasarapan sa pagkakahiga para lang lapatan ng mga salita ang gumugulo sa aking isipan.

nakakamiss din na magpahinga muna sa trabaho at magsulat ng ibang tema.

nakakamiss din ang walang limitasyong paggamit ng computer anumang oras para lang sa nasabing pagsusulat.

gusto ko nang magsulat ulit, kaya heto ako ngayon, binabayaran ang bawat minuto sa paggamit ng internet para lang mapagbigyan ang hilig ko.

sabihin mo nang ini-spoil ko ang sarili ko, ayos lang. basta sa paglapat ng aking mga daliri muli sa keyboard, alam kong may nagawa na naman akong makabuluhan.

minsan kasi, kelangang balikan ang mga bagay na nakasanayan na nating gawin para lang makita muli natin ang kahalagahan nito sa buhay natin. kaya heto na naman ako, may halong pagsisisi. bakit? kasi pwede ko naman sanang piliin ang hilig ko, pero nagpatalo na naman ako sa takbo ng sistema.

pero, sa huli, lalaban pa rin ako. ayaw kong makalimutan ang bawat letrang nagdala sa akin kung nasaan ako ngayon.