individual differences

hindi dahil sinabi nyang maganda ka, eh maganda ka na...

alalahanin mong mga tao tayo, (nagkakamali!hahaha. hindi) mayroong mga pagkakaiba, maging paniniwala man.

dahil ganoon ang buhay, wag ka nang masaktan kung may nagsabi sa'yong hindi ka magaling. dahil ang ginawa mo ay maari ngang hindi maganda para sa kanya, pero pag pinakita mo sa iba, tiyak na may hahanga. wag mong ikulong ang sarili mo sa sinasabi lang ng iisang tao. at lalong wag kang papayag na gayahin mo ang ginagawa nya para lang sabihin nyang magaling ka.

isipin mo, para saan pa at milyun-milyon ang tao sa mundo kung magiging pare-pareho lang ang lahat? kung gannon din lang naman ang mangyayari, eh di sana isa na lang ang ginawang tao sa mundo.

may dahilan kung bakit ganyan ka. may mga bagay na tanging ikaw lang ang makagagawa. kung pipilitin mong sumunod sa anino ng iba, baka tuluyan nang hindi mo magawa ang mga bagay na kailangan mong magawa.

magkakaiba tayo, at may rason kung bakit ganito.

pagbabalanse sa tulay na lubid

hindi naman sana mahirap ang pagtawid sa lubid, kung napagsanayan lang nang mabuti ang lahat bago pa man ang pakikipagsapalaran.

ang pagtawid sa lubid ay hindi lang tungkol sa patuloy na pag-asang makadarating ka sa dulo ng buhay, kundi ang kahandaan mo upang maranasan mo ang saya ng pagdating sa kabila. wala nang pakialaman kung nakatali man ang lubid sa pagitan ng dalawang mataas na gusali o ng dalawang silya. wala nang pakialaman dun, ang importante ay ang pagtawid nang ligtas hanggang sa kabila.

pero alam mo, minsan mas ayos na ring sinubukan mong tumawid kahit na alam mong hindi ka papasa. kaysa naman sa mga taong takot sumubok. isipin mo, ano ang mapapala ng taong hindi sumusubok? puro mga tanong na lang na "makakaya ko kaya?" sa huli, sya lang naman ang talo, paano mo malalamang kaya mo kung hindi mo susubukan? siguro, natatakot lang siyang malamang hindi nya kaya. pero ano naman ang mapapala mo sa takot na iyon? hindi naman nito ituturo sa iyo ang tamang pagtawid sa lubid.

hay...lubid at buhay, iisa lang yan.

pagkakataon

kung may tamang panahon man ang lahat ng pagkakataon, mahihintay kaya ng lahat ang pagdating nito?

writer's block

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

*sa huli, malalaman mo ring mas mabuti nga na wala na lang akong sinabi ngayon.

umasa sa wala...

mahirap mag-expect...kasi naman, pag nag-expect ka at hindi natupad...masasaktan ka lang.

isipin mo lang daw dapat kung ano ang nangyayari ngayon para kung sakaling may mangyari bukas, masosorpresa ka na lang...db? at kung sakaling wala mang mangyari bukas, wala namang mawawala kasi wala ka namang inaasahan...db?

tama nga naman. mas mabuti nang sorpresa ang dumating kaysa sakit...oo nga naman, sana matuto na ako.

intindihin mo sana ako...

mahirap talagang intindihin ang mundo.

minsan nga kahit sarili ko hindi ko maintindihan, eh di lalong nakakabaliw pag mundo pa ang inisip ko? katulad na lang ngayon. hay! sana may makabasa sa nararamdaman ko para malaman ko naman at maintindihan kung bakit ganito ang kinikilos ko. hindi ko talaga alam. wala ako sa sarili ko pero nagagawa ko pa naman ang mga natural kong ginagawa pag nasa sarili ko ako.

ewan ko kung ano ang problema ko. pakiramdam ko meron pero wala naman akong maisip. hay! pag may nagtatanong kung ano ang problema ko, wala naman akong masabi. ano ba talaga? hay, sana maintindihan ako ng mundo o di kaya'y piliting intindihin katulad sa pagpilit kong pag-intindi sa kanya. para patas lang ang lahat.

"no man is an island"

sanay na akong mag-isa kahit na ang pinakaayaw kong mangyari sa buhay ko ay ang mag-isa.

ewan, pero parang masayang mag-isa. kahit na ang totoo, malungkot talaga. hay! pasensya na sa magulong entry...gusto ko lang namang masabing hindi ako natutuwa sa pag-iisa kahit na mas madalas kong piliin ang pumasok sa sitwasyong ganito. hindi ko ibig sabihin na para akong nasa isang isla ngayon na walang kasama. hindi iyon ang kahulugan ng pag-iisa sa akin.

totoo, may mga kasama nga ako ngayon pero hindi ko nadarama ang kasama. magulo ba? pasensya na talaga. isa lang kasi ang nasa isip ko. pasensya na.

moving on

nalalapit na naman ang pasukan. pero ibang-iba na ang lahat ngayon. kumpara sa nakaraang 15 taon ng buhay ko, sa ganitong mga panahon, iniisip ko na kung ilang notebooks ang kelangan kong bilhin, ilang libro ang aking gagamitin, anong bag ang papatok sa aking panlasa, at anong kulay at klase ng ballpen ang tatagal ng higit sa isang araw sa aking mga kamay. (trivia: mga isa o dalawang beses pa lang siguro ako nakakaubos ng tinta ng isang ballpen...ang iba ay nawala o kaya nawala sa sarili, basta na lang nawalan ng tinta.)

ibang-iba na talaga ngayon. wala na ang mga ganoong ideya sa isip ko. kahit nga isang matinong ballpen ay wala ako sa bahay ngayon. tuluyan ko na talagang iniwan ang buhay estudyante. parang ayaw ko pa sana, pero wala nang magagawa. nakakamiss lang kasi ang lahat. as in, lahat!

pero tama lang naman na maglaro sa isipan ko 'yun. dalawang buwan pa lang ako sa bago kong propesyon kumpara sa 15 taon kong pagiging estudyante. hindi nga naman madali ang lahat. alam ko, masasanay din ako.

isang napakalupit na "anghel"

Ginoong Angel Tesorero:

hindi kita kilala ng personal, alam ko. tanging ang pagkakakilala ko sa'yo ay napabilang/ nabibilang ka sa pahayagang Pinoy Weekly at may kinalaman ka sa LJA Printing Press.

mas concern ako sa aking huling nabanggit. ang LJA Printing Press. nakakaasar. biktima kami. nasaan ang iyong konsensya?

hindi ko intensyong ipahiya ka sa lahat ng taong nakakaintindi ng lenggwaheng ito kaya hindi ko ihahayag dito ang mga nangyari. ayaw kitang ipahiya kahit ipinahiya mo na kami sa marami. disyembre pa noong nakaraang taon naganap ang lahat, pero hindi ito basta-basta na lang makakalimutan.

marahil nagtataka ka kung sino ako. hindi sapat ang profile ko sa blog na ito para makilala mo ako. pero alam ko maiintindihan mo ang lahat ng sinasabi ko sa mga salitang ito. THE BICOL UNIVERSITARIAN.

ano, nakuha mo na? ano na ang gagawin mo? patuloy ka na lang bang magtatago? kung ganyan ka rin lang naman, sana naging pangalan ka na lang talaga. salamat. pasensya na sa abala!