amazing!

it's indeed amazing that all the numbers could be formed using only two numbers--4 and 8!

food for thought

"Don't hide love. If you feel it, express it–not to demand that others love you back, but simply to live outwardly the best of what you feel inwardly. The worst that can happen to your heart is not rejection by another person, but failure to act on the love you feel."– Martha Beck, author of The Joy Diet

nagsisinungaling ako!

ayos lang ako. madalas ko itong mabanggit, pero ito rin ang madalas na hindi totoo. sa madaling salita, nagkakasala ako sa tuwing nababanggit ko ito.

pero mas ayos na para sa akin ito. pagkasabi mo nito, tapos na ang usapan.

di ba? pag sinabi mong hindi ka ok, itatanong kaagad sa'yo na "bakit?"

nakakapagod yun. para sa akin, mas madaling sabihin mo ang ayos lang ako kaysa ipaliwanag kung bakit ka malungkot, nag-iisa, nahihirapan, o kahit na ano pa man. sabi nga nila "smiling is far better than explaining why i am sad")

oo, ayos lang sa'kin yun. pero sa oras na ito, malamang nagsisinungaling pa rin ako kasi mas masarap na may nakakaintindi sa mga pinagdadaanan mo.

pero, pinili kong maging ganito kaya heto ako at nagdurusa sa desisyong iyon. pero AYOS LANG!

precious

heypi birthday tootzieroll! Godbless u always!
like to share this one that i just read.....
"getting old is mandatory; growing up is optional."
go girl! debut mo sana ngayon kung lalaki ka! hahaha (sayang!)

gulay forever

ako ang batang di mahilig sa gulay. (correction, di pala kumakain)

ewan ko kung bakit. mapilit din naman ang mga magulang ko noon. katunayan, binabayaran pa nga ako ng papa ko sa bawat piraso ng gulay na kakainin ko noon para lang kumain talaga ako. (totoo 'to, promise!) pero hindi rin nagtagal ang bayaran at hindi rin nagtagal ang pagkain ko nito. ayun, nasanay na ang panlasa kong wala ito. pero noong grade 4 ako (feeling ko, naisahan ako ng mama ko, titser ko kasi sya), di ko akalaing magagawa nyang magbigay ng assignment na maglista ng lahat ng gulay na kinakain mo tapos kailangang papirmahan sa magulang! para akong natraydor! syempre, di ko naman yun pwedeng dayain. sya kasi ang pipirma at sya rin ang magchecheck. san ka pa? kinaumagahan sa klase, nagyayabangan ang lahat. ako, tahimik lang. pero hindi pa rin ako natinag, wala pa ring pagbabago sa sistema ng pagkain ko.

hanggang ngayon. lalo na ngayon. malayo ako sa mga magulang ko kaya walang pumipilit sa'kin na kumain ng gulay. ang mga tita kong kasama sa bahay ngayon, parang suportado ako. alam na nila na hindi pwedeng ilapit sa'kin ang gulay. (masaya) sabi nga nila, kung nagkataon daw na napasok ako sa pbb house ngayon, lagot ako kay big brother (kasi di ba pinipilit ang mga housemates na kumain ng gulay doon?)

ngayong mga oras na ito, hindi ko pa rin alam kung kelan ako matututong kumain nito.

oo, alam ko. maraming mabuting naidudulot ang gulay. pero buhay pa naman ako hanggang ngayon. ibig sabihin, hindi nakakamatay ang hindi pagkain ng gulay. at isa pa, sabi ng astig na writer na si Bob Ong sa libro nyang "Ang Paboritong Libro ni Hudas"(actually kaya paborito ko sya kasi sa sinabi nyang ito), "bakit ko kailangang kumain ng gulay? kung kabayo sana ako, oo. marami rin namang ibang pagkain dyan na makapagbibigay ng sustansyang katulad din ng gulay." yan ang sabi nya, pero di gaanong ganyan, di ko kasi masyadong namemorya.

pero sa kahuli-hulihan, gusto ko rin namang kumain ng gulay. alam ko rin naman ang mangyayari sa akin pag hindi ko iyon nagawa. kaya nga sinisimulan ko na ngayon. meron na akong isang gulay (ewan kung gulay ba talaga 'to) na kinakain kahit walang namimilit sa akin. patatas. french fries. (achievement!)

bakit Filipino ang lenggwahe ko?

una, nakakasawang mag-Ingles. halos araw-araw na lang, sa lenggwaheng 'yon ako nagsusulat. nararapat lang siguro na gamitin ko rin ang wikang aking kinamulatan.

pangalawa, konti pa lang ang mga nasusulat ko sa wikang Filipino. sa apat na taon kong pag-aaral at karanasan sa pagsusulat, hindi pa tataas sa sampu ang naisulat ko sa wikang ito. (dumami lang 'yon dahil nag-ojt ako sa publikasyong Filipino ang gamit). sa totoo lang, sa dinami-dami ng mga ginagawa kong artikulo, mabibilang lang ang nakasulat sa Filipino.

pangatlo, masaya palang ito ang wikang gamit. ewan ko kung bakit. astig, kung baga.

pang-apat, hindi naman mga Kano ang gusto kong magbasa nito. hindi naman ako nagpapadiscover!haha

panlima........ewan, wla na muna yata sa ngayon!

para 'to kay Frenee na nagrereklamo sa mga entries ko dahil di sya masyadong nakakaintindi ng Filipino. sana maintindihan mo ito!hahaha

nakakalungkot isipin

i feel so alone.....

yes, indeed!

gusto kong maging ____________*

grade 1: di ko maalala kung grade 1 talaga ako noon (basta elementary pa yun), tuwing magtatanong ang titser ko kung ano ang gusto naming maging paglaki, lagi kong sinasagot na "gusto kong maging guro." Ewan ko kung bakit. siguro dahil yun lang ang alam kong propesyon (dati) o siguro dahil na rin sa titser ang mama ko at ang karamihan sa mga kapitbahay namin noon.

grade 5: nag-enjoy ako masyado sa astronomy. ayun, naisp ko tuloy na maging astonaut (hehe). inisip ko kung ano bang kurso ang kukunin ko para maging astronaut ako. meron kaya rito nun sa Pinas?

grade 5 pa rin: masarap magklase sa science kaya sumagi rin sa isip ko ang pagiging scientist. kaso katulad ng astronaut, di ko rin alam kung anong kurso ang kukunin para pagnakagraduate ka eh scientist ka na.

high school: naalala ko, kelangang ilagay sa yearbook kung ano ang gusto mong maging propesyon. lakas-loob kong sinulat ang "duktor" kahit alam kong hindi iyon ang kursong binabalak kong kunin.

may 2004: walang kaalam-alam kong inenrol ang sarili ko sa journalism. di ko alam kung bakit, basta ang alam ko lang, mahilig akong magsulat. yun lang!

4th year college: graduating ako, mga ilang buwan na lang, nasabi ko sa ilang mga kaibigan ko na kung bago pa ako mag-enrol sa college eh alam ko na may kursong chemical engineering sa school na pinapasukan ko, yun sana ang kinuha ko. para kasing mas malapit iyon sa katotohanan ng pagiging scientist.

4th year pa rin: December. bakasyon noon. may inalok ang papa kong trabaho. pinakilala nya sa'kin ang isang publisher ng isang pahayagan sa Maynila. pwede raw akong pumasok don.

4th year as usual: December o January yun. lunchtime. nag-usap-usap ang barkada. sabi ko, bukas ang pinto ko upang sumabak sa pagiging call center agent. sila rin. naplano na namin ang lahat. ayun, lahat ng kaharap ko sa mesa, agents na ngayon. ako, hindi.

march 2008: ilang araw bago maggraduation. natanggap ako sa trabaho bilang isang web content writer. doon pumasok sa isip ko na masya ako sa kinalalagyan ko. masaya ako dahil ang magsulat pala talaga ang buhay ko.

april 2008: lampas isang buwan na ako sa trabaho ko. ayaw kong umalis kahit parang namumulubi na ako. mahirap yakapin ang propesyong hindi mo naman mahal. mahal ko ang pagsusulat.

future: kung sakali mang gusto kong mabago ang trabaho ko, magsusulat pa rin ako. yun nga lang, gusto kong tahakin ang mundo ng media. journalism ang tinapos ko, mas magiging makabuluhan ang buhay ko kung yun ang gagawin ko.

isa pang future: magtatayo ako ng publikasyon. bukod kasi sa pangarap ko na maging journalist/writer/editor, pangarap ko ring mabasa ang pangalan ko bilang "publisher" at may mas malalim pa roong dahilan. kaya sa mga kaibigan, kaklase, kakilala, o katrabaho na nais makisosyo sa itatayong publikasyon, kontakin lamang ako. hehe (pero seryoso!)

Sa Mga Kaklase Ko

sa lahat ng nagtapos ng kursong Journalism sa taong 2008 mula sa Bicol University:

keep in touch! you can help me post here. practice what we learned from college. write.

if you want, you know how to contact me!

let's keep the fire of words burning!

ayos pa kaya ako?

Mahirap pala pag utak ang puhunan mo. Mahirap diktahan kasi trabaho niya ang magdikta. Di lang basta sakit ang mararamdaman mo pag nasobrahan na ‘to. Mahirap piliting gumawa kasi marami rin itong ginagawa.

Pero ayos na rin na ito ang puhunan mo…dahil hindi nasasayang ang mahabang panahon na ginugol mo para hasain ito.

-a realization from work after a nose bleeding week of writing and writing.